කුශල චේතනාව පමණක් සෑහේ ද?

//චේතනාව ම කුශලය නම් මහන්සි නොවී වස්තුව වියදම් නොකොට චේතනාව පමණක් ඇති කර ගත්තාම මදි ද?
මෙය චේතනාව නොහැඳිනීම නිසා නඟන ප්‍රශ්නයෙකි. පරමාර්ථ ධර්මයන් ගැන දැනීම නැති අයට චේතනාව කුමක්ද? යන බව තේරුම් ගැනීම අපහසුය. පරමාර්ථ ධර්ම ගැන දැනුම නැති බොහෝ දෙනා යම් කිසිවක් කරන්නට අදහස් කිරීම, නැතහොත් සිතීම චේතනාවය කියා වරදවා තේරුම් ගෙන සිටිති. මේ ප්‍රශ්නය නඟන්නේ ඒ අය ය.
'චේතනාවය'යි කියන්නේ ඒ ඒ ක්‍රියා සිදුකිරීම් වශයෙන් උපදනා සිත්වල ඇති 'ක්‍රියා සාධක බලවේගය'ට ය.
පින් කැමැත්තෙක් දන් දීම් වශයෙන් අහර බඳුනක් ගෙන භික්ෂුවකගේ අතෙහි තබයි. පින් කැමැත්තාට අයත් වූ ඒ ආහාර බඳුන භික්ෂුවගේ අතට පැමිණවීම දන් දීම ය. ඒ ආහාර භාජනය භික්ෂුව අතට පැමිණවීම දායකයාගේ අතින් සිදු වූ සැටි සොයා බැලුවාම චේතනාව සොයා ගත හැකි ය.
දායකයාගේ අත් දෙක ආහාර බඳුන කරා ගියේත්, එය තද කර ගත්තේත්, ඔසවා ගත්තේත්, භික්ෂුව දෙසට යැවූවේත්, දායකයා ගේ ශරීරය තුළ ඇති වූ බලවේගයකිනි. එබඳු බලවේගයක් අභ්‍යන්තරයේ ඇති නොවී නම්, දායකයා ගේ අතේ නිකම්ම තිබෙනවා මිස ඒ ක්‍රියා සිදු කිරීමෙහි නොයෙදෙන්නේ ය. ඒ ක්‍රියා සිදු වන පරිදි දායකයා ගේ  අත් එහා මෙහා ගියේ ශරීරය තුළ හටගත් වායු වේගයකිනි. ශරීරය සෙලවීම් වශයෙන් ඇතිවන ඒ වායුව අභිධර්ම පොත් වල උගන්වන්නේ චිත්තජ වායෝ ධාතුව කියා ය.
මේ චිත්තජ වායෝ ධාතුව පහළ නොවී නම් අර ආහාර බඳුන භික්ෂුව අතට නො යන්නේ ය. ශරීරය සොලවන ඒ වායෝ ධාතුව ඉබේම ඇති වන්නක් නොව, එයත් යම් කිසි බලවේගයකින් ඇති කරන්නකි. ඒ බලවේගය නම් සිත හා එක්ව ඇති වන දාන වස්තුව භික්ෂූන් වහන්සේ  අතට පැමිණවීමේ උත්සාහය ය. චේතනාව ය යි කියනුයේ ඒ උත්සාහයට ය. දීම පිළිබඳ උත්සාහයක් නිසා  එම  උත්සාහයට දාන චේතනාව ය යි කියනු ලැබේ.  දන්දීමේ මුල නැතහොත් දාන ක්‍රියාවේ මුල ඒ චේතනාව ය. //උපුටනය රේරුකාණේ චන්ද්‍රවිමන මාහිමියන්ගේ "ධර්ම විනිශ්චය" පුස්තකයෙනි..

මගේ අදහස..
යම් ක්‍රියාවක් කිරීමට පෙර ඒ පිළිබඳ අදහසක් ඇති විය යුතු බව ඇත්තකි.. එහෙත් ක්‍රියා ව ඉටු වන තුරු එම ක්‍රියාව විවිධ අවස්ථා පසු කරයි.. මේ අනුව කුශල අදහසක් ඉපැදීම යහපත් ය. එය කුශල ක්‍රියාව දක්වා සාර්ථක ව ගෙන යාමේ බලය චේතනාව ලෙස මෙහි විස්තර වේ..
අදාල චේතනාවේ ප්‍රභලත්වය නැත්නම් ශක්තිමත් බව අනුව එම චේතනාවට අදාල ක්‍රියාව ක්‍රියාත්මක වීම සිදු වනු ඇත. ක්‍රියාත්මක නොවන අදහසක් අල්ප ඵල කර්මයක් වනු ඇතිය යන්න මගේ අදහසයි..